Είχε
περάσει καιρός από τη τελευταία μας
συνάντηση και πήγα ξανά στη παραλία να
βρω το δαίμονα.
Από
μακριά, πλησιάζοντας τη πέτρα του, είδα
ότι έλειπε. Αγνόησα τις πληροφορίες που
μου έδινε η όραση και συνέχισα να
πλησιάζω, ελπίζοντας χωρίς λόγο ότι θα
τον έβρισκα αν ερχόμουν πιο κοντά.
Μάταιες
φυσικά οι προσδοκίες μου, ο δαίμονας
έλειπε και όσο και να φώναζα δεν θα
εμφανιζόταν. Όταν εξαντλήθηκαν τα
αποθέματα ελπίδας μου, τα μάτια έπεσαν
κάτω από την κούραση και είδαν το μονοπάτι
που ξεκινώντας από τη πέτρα, τύλιγε το
διπλανό βουνό καταλήγοντας στη κορυφή
του.
Αναπτερώθηκαν
οι ελπίδες μου και με νέα δύναμη δρασκέλισα
την ανηφορική απόσταση. Κι εκεί πάνω, η
λεπτή σκιά με συνάντησε για άλλη μια
φορά.
Φαινόταν
να διασκεδάζει με τις περιπέτειές μου.
-Σε
βρίσκω ξανά, δαίμονα.
-Επειδή
σε άφησα, το μονοπάτι ήταν μεγάλη
διευκόλυνση.
-Γιατί
όμως εδώ.
-Άλλο
το θέμα, άλλη και η τοποθεσία. Τί σε
απασχολεί αυτή τη φορά
ρώτησε
με προσποιητή αφέλεια, νομίζω ότι γνώριζε
πολύ καλά στη πραγματικότητα. Καλύτερα
κι από 'μένα.
-Να
βλέπεις, με τον καιρό χαθήκαμε με όλους
τους φίλους μου. Δεν βρισκόμαστε πια
και μιλάμε ελάχιστα.
-Μαλώσατε;
-Όχι,
απλά μεγαλώνοντας αλλάξαμε και δεν
υπήρχε λόγος να παραμείνουμε φίλοι.
-Γιατί
λοιπόν δεν βρίσκεις νέους φίλους.
-Προσπάθησα
αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχουν
άνθρωποι σαν κι εμένα.
-Γιατί
λοιπόν σε ενοχλεί η μοναξιά αν δεν θέλεις
να μοιάσεις στους άλλους. Δεν μπορείς
να έχεις καί τα δυο.
Πήγα
κάτι να πω αλλά σταμάτησα.
-Και
τώρα που μιλάμε; Δεν είμαστε φίλοι;
-Μπορεί
και να μην υπάρχω, να μιλάς στον εαυτό
σου.
-Στενάχωρα
είναι έτσι.
-Το
μόνο σου κοινό με τους φίλους σου είναι ότι
έτυχε να μεγαλώσετε κοντά. Η φιλία σας
ήταν περισσότερο συνεργασία.
-Είναι
στη μοίρα μας τότε να μένουμε μόνοι;
-Όχι
μόνοι, προσπαθείτε να βρείτε άλλους σαν
κι εσάς αλλά είναι μάταιος κόπος.
Αναλώνεστε
σε ανούσιες ασχολίες, σπαταλάτε την ήδη
σύντομη ζωή σας σε ζητήματα πρόσκαιρα
που απασχολούν μόνο θνητούς.
-Και
πώς μπορώ να γίνω σαν εσένα, ανεξάρτητος;
-Μάθε
να ζεις με τον εαυτό σου, αν δεν σου
αρέσει βελτίωσέ τον, αν δεν μπορείς να
τον βελτιώσεις εξόντωσέ τον.
Αυτό
δεν είναι και η φιλία; Βοηθάς και σε
βοηθάνε να γίνεις καλύτερος.
Τί
θα σκεφτόσουν όμως αν σου έλεγα ότι δεν
είναι απαραίτητο να έχεις φίλους, ότι
μπορείς να είσαι φίλος του εαυτού σου.
-Αυτό...
θα ήμουν τρελός.
-Και
τί είναι η τρέλα αν όχι η απόκλιση από
τη συνηθισμένη συμπεριφορά;
Σταμάτα
να σκέφτεσαι με όρους που επινόησαν
άνθρωποι, βρες και επινόησε δικές σου
έννοιες.
Η
μοναξιά είναι μόνο η αρχή της αλλαγής
σου, η συντροφικότητα μια αιώνια φυλακή
στασιμότητας.
Σκέφτηκα
να φύγω αλλά βαριόμουν να κατεβαίνω το
βουνό με τέτοια ζέστη, πήδηξα από τον
γκρεμό. Θα κατέβαινα γρηγορότερα έτσι.
