Κάθε φορά που ξεκινώ δεν σκέφτομαι την επιστροφή κι ούτε το ξεκίνημα. Δεν σκέφτομαι πόσο θα κοπιάσω κι ούτε το χρόνο που σπαταλώ. Μέχρι να φτάσω στα μισά καθησυχάζομαι με τη σκέψη ότι δεν απομακρύνθηκα πολύ από το σημείο εκκίνησης και μπορώ να επιστρέψω.
Φτάνοντας στα μισά της απόστασης με περιμένει η επιστροφή. Είτε επιστρέψω, είτε συνεχίσω η απόσταση παραμένει η ίδια. Και συνεχίζω το ταξίδι αντιστρέφοντας το χρόνο, το δεύτερο μισό καθρεφτίζει το πρώτο.
Ο μόνος τρόπος για να αποφύγω την επανάληψη του κύκλου καθώς διανύω αποστάσεις είναι να μην κάνω ποτέ κύκλους. Να συνεχίζω για πάντα σε ευθεία. Έτσι αποκτώ ποικιλία στο ταξίδι όμως χάνω κάθε ευκαιρία να επιστρέψω κάποτε.
Αυτό είναι το καλό των κύκλων, μπορεί να επαναλαμβάνονται, να σε κάνουν να βαριέσαι όμως σε επιστρέφουν πάντα σε γνώριμα μέρη.
Αξίζει άραγε να θυσιάσεις την οικειότητα που αποκτάς μέσα από την επανάληψη, με καταστάσεις και μέρη για μια ευθύγραμμη μοναχική πορεία με μόνη αμοιβή τη συνεχή και σχεδόν ασταμάτητη ανάπτυξη του εαυτού;
Κοπιάζεις καί στα δύο, καί στο κύκλο αλλά και στην ευθεία. Πιθανόν η συνολική προσπάθεια να είναι ίδια. Απλά στη περίπτωση της ευθείας δεν επιστρέφεις πουθενά, δεν κοιτάς ποτέ πίσω. Τη στιγμή που θα το κάνεις χέρια σε τραβάνε πίσω, αναιρούν την εξέλιξη, κόβουν το κομμάτι γης που διάνυσες και σε φέρνουν στην αρχή ξανά. Είναι κι αυτός ένας τρόπος φαντάζομαι να μετατρέψεις την ευθεία σε κύκλο.
Φτάνοντας στα μισά της απόστασης με περιμένει η επιστροφή. Είτε επιστρέψω, είτε συνεχίσω η απόσταση παραμένει η ίδια. Και συνεχίζω το ταξίδι αντιστρέφοντας το χρόνο, το δεύτερο μισό καθρεφτίζει το πρώτο.
Ο μόνος τρόπος για να αποφύγω την επανάληψη του κύκλου καθώς διανύω αποστάσεις είναι να μην κάνω ποτέ κύκλους. Να συνεχίζω για πάντα σε ευθεία. Έτσι αποκτώ ποικιλία στο ταξίδι όμως χάνω κάθε ευκαιρία να επιστρέψω κάποτε.
Αυτό είναι το καλό των κύκλων, μπορεί να επαναλαμβάνονται, να σε κάνουν να βαριέσαι όμως σε επιστρέφουν πάντα σε γνώριμα μέρη.
Αξίζει άραγε να θυσιάσεις την οικειότητα που αποκτάς μέσα από την επανάληψη, με καταστάσεις και μέρη για μια ευθύγραμμη μοναχική πορεία με μόνη αμοιβή τη συνεχή και σχεδόν ασταμάτητη ανάπτυξη του εαυτού;
Κοπιάζεις καί στα δύο, καί στο κύκλο αλλά και στην ευθεία. Πιθανόν η συνολική προσπάθεια να είναι ίδια. Απλά στη περίπτωση της ευθείας δεν επιστρέφεις πουθενά, δεν κοιτάς ποτέ πίσω. Τη στιγμή που θα το κάνεις χέρια σε τραβάνε πίσω, αναιρούν την εξέλιξη, κόβουν το κομμάτι γης που διάνυσες και σε φέρνουν στην αρχή ξανά. Είναι κι αυτός ένας τρόπος φαντάζομαι να μετατρέψεις την ευθεία σε κύκλο.
