Ρωτώντας κάποιον τί ψάχνει στη ζωή του, η πιο γενικευμένη αλλά και συνηθισμένη απάντηση είναι ότι θέλει να γίνει ευτυχισμένος.
Αν και η ευτυχία παίρνει διαφορετικές μορφές η ουσία της παραμένει η ίδια, είναι οι ίδιες ουσίες που φέρνουν ευφορία στους εγκεφάλους των οποίων οι κάτοχοι και χρήστες πέτυχαν το στόχο της.
Επειδή όμως ο στόχος βρίσκεται μακριά και τα βρόχινα σύννεφα δεν αφήνουν τον ήλιο να φανεί καθώς τα χαλιναγωγεί ο αέρας, πολλές φορές, τις περισσότερες είναι δύσκολο για το τόξο που θα εκτοξεύσει το βέλος αφού το λυγίσει ο τοξότης και αφού στοχεύσει με το καλό του μάτι, να χτυπήσει την ευτυχία.
Έχει μάλιστα περάσει τόσος καιρός από τότε που κάποιος βρήκε το κέντρο, και είναι τόσο σπάνιο το περιστατικό που οι τοξότες συμφώνησαν να αποκαλούν ευτυχία απλώς αν χτυπήσουν τον στόχο σε οποιοδήποτε σημείο.
Αφού όμως ξέρουν πόσο μάταιο είναι το έργο τους, ότι όλες τους οι προσπάθειες απλά απελευθερώνουν λίγη θερμότητα στο κρύο πεδίο. Γιατί συνεχίζουν να έρχονται, γιατί διατηρούν την ελπίδα ότι θα βρουν την ευτυχία αν συνεχίσουν να προσπαθούν.
Είναι τόσο γλυκιά η ανταμοιβή που, ξέροντας πως οι θυσίες τους μάλλον δεν θα έχουν αντίκρυσμα, συνεχίζουν να προσπαθούν.
Γιατί όμως, ποιος ο λόγος. Η ευτυχία μπορεί να αποτελεί λόγο ύπαρξης των ζωντανών αλλά κατά πόσο ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες με το κυνήγι της.
Και βλέποντάς τους να αποτυγχάνουν τόσες φορές, εύλογα υποπτεύεσαι πως αυτό που απολαμβάνουν είναι το κυνήγι.
Τρέφονται από τον θυμό, ζωντανεύουν από την σύγκρουση, ξεδιψάνε με τη λύπη των άλλων. Και να τους προσφέρεις την ευτυχία, τυλιγμένη στο χρυσό ύφασμα της χαράς, θα την απορρίψουν.
Επειδή δεν είναι αξιοκρατικό, θα σου πουν. Αλλά θα χάσουν το μακάβριο αγώνα που κάνει τη γη κόλαση για όλους μας, θα είναι αυτό που εννοούν.
Αφήνοντας το τμήμα του εγκεφάλου που ευθύνεται για την έκδοση ντιρεκτίβων ανικανοποίητο. Οι τοξότες δεν είναι αυθύπαρκτα πλάσματα. Είναι συνειδήσεις που φυτεύτηκαν στον εγκέφαλο του πλάσματος για να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση στον αγώνα της αναζήτησης της ευτυχίας και των ουσιών με τις οποίες θα περιλουστεί ο εγκέφαλος σε περίπτωση επιτυχίας.
Είναι θλιβερό πλάσμα ο νους του πλάσματος που αποκαλείται καί τοξότης. Έχει μάτια που βλέπουν μόνο μπροστά και αγνοεί τον κουκλοπαίχτη που βρίσκεται πίσω και πάνω του, τραβώντας σαρκώδη σκοινιά που καταλήγουν σε νευρικές απολήξεις.
Και όσο και να γυρνάει το κεφάλι πίσω, ακόμα κι αν μπορούσε να το περιστρέψει σαν κουκουβάγια, δεν θα έβρισκε ποτέ τον ανήθικο υποβολέα που του ψιθυρίζει τις επιθυμίες και τα όνειρα που πρέπει να έχει γιατί έχει σφηνωθεί βαθιά μέσα του και καμία χειρουργική επέμβαση δεν θα μπορέσει να τον αφαιρέσει ούτε στο μέλλον. Γιατί η ανίερη ένωση ήρθε με το χαραγμένο στα οστά συμφωνητικό που σε περίπτωση μή τήρησης φέρνει τον θάνατο που διαιρεί το αδιαίρετο της ζωής, στην οποία ενώνεται το κακό με τον λόγο.
Αν και η ευτυχία παίρνει διαφορετικές μορφές η ουσία της παραμένει η ίδια, είναι οι ίδιες ουσίες που φέρνουν ευφορία στους εγκεφάλους των οποίων οι κάτοχοι και χρήστες πέτυχαν το στόχο της.
Επειδή όμως ο στόχος βρίσκεται μακριά και τα βρόχινα σύννεφα δεν αφήνουν τον ήλιο να φανεί καθώς τα χαλιναγωγεί ο αέρας, πολλές φορές, τις περισσότερες είναι δύσκολο για το τόξο που θα εκτοξεύσει το βέλος αφού το λυγίσει ο τοξότης και αφού στοχεύσει με το καλό του μάτι, να χτυπήσει την ευτυχία.
Έχει μάλιστα περάσει τόσος καιρός από τότε που κάποιος βρήκε το κέντρο, και είναι τόσο σπάνιο το περιστατικό που οι τοξότες συμφώνησαν να αποκαλούν ευτυχία απλώς αν χτυπήσουν τον στόχο σε οποιοδήποτε σημείο.
Αφού όμως ξέρουν πόσο μάταιο είναι το έργο τους, ότι όλες τους οι προσπάθειες απλά απελευθερώνουν λίγη θερμότητα στο κρύο πεδίο. Γιατί συνεχίζουν να έρχονται, γιατί διατηρούν την ελπίδα ότι θα βρουν την ευτυχία αν συνεχίσουν να προσπαθούν.
Είναι τόσο γλυκιά η ανταμοιβή που, ξέροντας πως οι θυσίες τους μάλλον δεν θα έχουν αντίκρυσμα, συνεχίζουν να προσπαθούν.
Γιατί όμως, ποιος ο λόγος. Η ευτυχία μπορεί να αποτελεί λόγο ύπαρξης των ζωντανών αλλά κατά πόσο ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες με το κυνήγι της.
Και βλέποντάς τους να αποτυγχάνουν τόσες φορές, εύλογα υποπτεύεσαι πως αυτό που απολαμβάνουν είναι το κυνήγι.
Τρέφονται από τον θυμό, ζωντανεύουν από την σύγκρουση, ξεδιψάνε με τη λύπη των άλλων. Και να τους προσφέρεις την ευτυχία, τυλιγμένη στο χρυσό ύφασμα της χαράς, θα την απορρίψουν.
Επειδή δεν είναι αξιοκρατικό, θα σου πουν. Αλλά θα χάσουν το μακάβριο αγώνα που κάνει τη γη κόλαση για όλους μας, θα είναι αυτό που εννοούν.
Αφήνοντας το τμήμα του εγκεφάλου που ευθύνεται για την έκδοση ντιρεκτίβων ανικανοποίητο. Οι τοξότες δεν είναι αυθύπαρκτα πλάσματα. Είναι συνειδήσεις που φυτεύτηκαν στον εγκέφαλο του πλάσματος για να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση στον αγώνα της αναζήτησης της ευτυχίας και των ουσιών με τις οποίες θα περιλουστεί ο εγκέφαλος σε περίπτωση επιτυχίας.
Είναι θλιβερό πλάσμα ο νους του πλάσματος που αποκαλείται καί τοξότης. Έχει μάτια που βλέπουν μόνο μπροστά και αγνοεί τον κουκλοπαίχτη που βρίσκεται πίσω και πάνω του, τραβώντας σαρκώδη σκοινιά που καταλήγουν σε νευρικές απολήξεις.
Και όσο και να γυρνάει το κεφάλι πίσω, ακόμα κι αν μπορούσε να το περιστρέψει σαν κουκουβάγια, δεν θα έβρισκε ποτέ τον ανήθικο υποβολέα που του ψιθυρίζει τις επιθυμίες και τα όνειρα που πρέπει να έχει γιατί έχει σφηνωθεί βαθιά μέσα του και καμία χειρουργική επέμβαση δεν θα μπορέσει να τον αφαιρέσει ούτε στο μέλλον. Γιατί η ανίερη ένωση ήρθε με το χαραγμένο στα οστά συμφωνητικό που σε περίπτωση μή τήρησης φέρνει τον θάνατο που διαιρεί το αδιαίρετο της ζωής, στην οποία ενώνεται το κακό με τον λόγο.
