στροβιλίζονται στην ερημική σελήνη
τα πόδια των δερβίσηδων που θάβονται στη σκληρή πέτρα της
στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης
πυγολαμπίδες σε ένα δέντρο λειτουργούν ως φάρος
για τους μακρινούς ταξιδιώτες

μετάτιτλος

δεν αποτυγχάνεις αν δεν προσπαθήσεις
και δεν χάνεις αν δεν παίξεις
των πολλών οι αντιλήψεις
σαν αεροδρομίων αφίξεις

σαν αναχωρήσεις από τον καθρέφτη
γυρνάς σε ένα ξένο είδωλο
το μειδίαμά σου η λύπη του
ξένοι ανάμεσα σε ξένους
αποκτάμε την οικειότητα που αγωνιστήκαμε να χάσουμε