Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Φθινοπωρινές περιπλανήσεις

Ο υπεράνθρωπος που θυσίασε το αριστερό του μάτι για να αποκτήσει δύναμη πήγαινε πάντα δεξιά.
Όχι επειδή ήταν ο σωστός δρόμος που ανακάλυπτε με τη δύναμη του νου και του σώματος αλλά επειδή ήταν ο μόνος δρόμος που έβλεπε.

Ποτέ δεν συνάντησε ανθρώπους που διαφωνούσαν με τις αντιλήψεις του επειδή απλούστατα δεν υπήρχε κανείς στο δρόμο του. Πήγαινε πάντα δεξιά.
Στα αριστερά του θα έβλεπε υπανθρώπους, πλάσματα ανάξια να τον δουν και επομένως να τον κρίνουν.

Μετά από καιρό που πήγαινε μόνο δεξιά, κατάλαβε ότι κάνει κύκλους. Το πρόδωσαν οι πατημασιές του που είχαν αρχίσει να εντυπώνονται στο δρόμο.

Σκέφτηκε να πάει αριστερά για να δείξει στους άλλους πόσο σωστός ήταν και ίσως να τους βάλει στο σωστό δρόμο.
Δεν μπορούσε με τίποτα όμως να πάει αριστερά, δεν το έβλεπε και δεν υπήρχε πια.

Μαζί με τα φρούτα έφθινε καί η όραση και κατέληξε στη σφαίρα του σωστού να περιμένει τον χειμώνα.
Ήταν λάθος βέβαια να περιμένει κάτι τέτοιο, η μοιρολατρία δεν ανήκει στο κύκλο των σωστών πραγμάτων.
Κι έτσι ο υπεράνθρωπος αναρωτήθηκε, μήπως δεν βρισκόταν στο σωστό δρόμο;
Μα τότε ο κύκλος του θα γινόταν τετράγωνο.