Κάθομαι στο δωμάτιο και για να ζεστάνω τις παλάμες μου τις τυλίγω γύρω από το φλιτζάνι του καφέ όμως δεν μπορώ να τις κρατήσω πάνω του γιατί είναι πολύ ζεστός και καίγομαι.
Έτσι η πολύτιμη θερμότητα του υγρού περνάει μέσα από την κεραμική επίστρωση του δοχείου που το περιέχει και διαχέεται στο κρύο δωμάτιο με το σκονισμένο πάτωμα.
Τα υφάσματα που τυλίγουν τη σάρκα που τυλίγει τα οστά που βρέχονται από το αίμα σαν διόδια που φορολογούν τη παραγόμενη θερμότητα καθώς αυτή διαφεύγει του σώματος, απομακρύνεται από αυτό για να γίνει κρύο.
Με ποια διαδικασία γίνονται οι πράξεις; Σκέφτομαι κάτι, πώς το κάνω; Τί μεσολαβεί ανάμεσα στην σκέψη και την ενέργεια, τη πράξη;
Η επιλογή, χωρίς αυτήν οι σκέψεις παραμένουν άσπιλες στο ιδεατό μου, ωραίες για πάντα όπως τη στιγμή της συλλήψεως, άφθαρτες αιώνια να με περιμένουν να τις ξανανακαλύψω όταν ξεπεράσω το ανθρώπινο.
Πολλές φορές η μη πράξη είναι δυνατότερη από τη πράξη. Μπορεί να μην παρουσιάζεται κανένα παραγόμενο έργο όμως το μη έργο είναι ωφελιμότερο από το έργο σε περιπτώσεις.
Η δύναμη της επιλογής, η σημασία της, η συχνή της χρήση. Εμείς είμαστε η επιλογή, οι διαχειριστές της, αυτού του τεραστίου εξελικτικού βήματος και μεγαλύτερου επιτεύγματος του μηχανισμού που γνωρίζουμε ως και αποκαλούμε νου.
Μέσα από αυτήν αλλάζουμε συνεχώς το είναι που με τη σειρά του ορίζει τις βασικές αρχές δράσης του σώματος που καλούμαστε να διαχειριστούμε και να ελέγξουμε για περιορισμένο χρόνο.
Χωρίς αυτήν είμαστε έρμαια της τυχαιότητας που διακατέχει την ύπαρξη και που διατρέχει τον κόσμο. Σαφώς, σαφέστατα, είναι σαφές και σαφέστατο πως δεν μπορούμε να εξαλείψουμε πλήρως, θα ήταν αδύνατο στ' αλήθεια, τους απρόβλεπτους παράγοντες. Απρόβλεπτους ακόμα και από θεϊκή υπολογιστική δύναμη.
Μπορούμε να στενέψουμε τις περιπλοκές και επιπλοκές επιλέγοντας τη μή δράση, τη μή ενέργεια, την απραγία που μας γλιτώνει από δευτερογενείς και τριτογενείς συμπεριφορικές τάσεις. Απεργώντας για το δικαίωμα της μη κατοχής δικαιωμάτων απελευθερωνόμαστε από τις αλυσίδες του γενετικού κώδικα.
τΑ όρια λοιπόν όχι ως σύνορο ανάμεσα σε σύνολα αλλά ως πύλη μετάβασης από λιγότερο σε περισσότερο ελΕυθεριακές καταστάσεις παρουσίας συνειδητότητας αυτού του υπαρξιακού κόσμου.
Έτσι η πολύτιμη θερμότητα του υγρού περνάει μέσα από την κεραμική επίστρωση του δοχείου που το περιέχει και διαχέεται στο κρύο δωμάτιο με το σκονισμένο πάτωμα.
Τα υφάσματα που τυλίγουν τη σάρκα που τυλίγει τα οστά που βρέχονται από το αίμα σαν διόδια που φορολογούν τη παραγόμενη θερμότητα καθώς αυτή διαφεύγει του σώματος, απομακρύνεται από αυτό για να γίνει κρύο.
Με ποια διαδικασία γίνονται οι πράξεις; Σκέφτομαι κάτι, πώς το κάνω; Τί μεσολαβεί ανάμεσα στην σκέψη και την ενέργεια, τη πράξη;
Η επιλογή, χωρίς αυτήν οι σκέψεις παραμένουν άσπιλες στο ιδεατό μου, ωραίες για πάντα όπως τη στιγμή της συλλήψεως, άφθαρτες αιώνια να με περιμένουν να τις ξανανακαλύψω όταν ξεπεράσω το ανθρώπινο.
Πολλές φορές η μη πράξη είναι δυνατότερη από τη πράξη. Μπορεί να μην παρουσιάζεται κανένα παραγόμενο έργο όμως το μη έργο είναι ωφελιμότερο από το έργο σε περιπτώσεις.
Η δύναμη της επιλογής, η σημασία της, η συχνή της χρήση. Εμείς είμαστε η επιλογή, οι διαχειριστές της, αυτού του τεραστίου εξελικτικού βήματος και μεγαλύτερου επιτεύγματος του μηχανισμού που γνωρίζουμε ως και αποκαλούμε νου.
Μέσα από αυτήν αλλάζουμε συνεχώς το είναι που με τη σειρά του ορίζει τις βασικές αρχές δράσης του σώματος που καλούμαστε να διαχειριστούμε και να ελέγξουμε για περιορισμένο χρόνο.
Χωρίς αυτήν είμαστε έρμαια της τυχαιότητας που διακατέχει την ύπαρξη και που διατρέχει τον κόσμο. Σαφώς, σαφέστατα, είναι σαφές και σαφέστατο πως δεν μπορούμε να εξαλείψουμε πλήρως, θα ήταν αδύνατο στ' αλήθεια, τους απρόβλεπτους παράγοντες. Απρόβλεπτους ακόμα και από θεϊκή υπολογιστική δύναμη.
Μπορούμε να στενέψουμε τις περιπλοκές και επιπλοκές επιλέγοντας τη μή δράση, τη μή ενέργεια, την απραγία που μας γλιτώνει από δευτερογενείς και τριτογενείς συμπεριφορικές τάσεις. Απεργώντας για το δικαίωμα της μη κατοχής δικαιωμάτων απελευθερωνόμαστε από τις αλυσίδες του γενετικού κώδικα.
τΑ όρια λοιπόν όχι ως σύνορο ανάμεσα σε σύνολα αλλά ως πύλη μετάβασης από λιγότερο σε περισσότερο ελΕυθεριακές καταστάσεις παρουσίας συνειδητότητας αυτού του υπαρξιακού κόσμου.
