Αν υπάρχουν πολλά σύμπαντα, σε ένα από αυτά το παρόν βλόγιο είναι πετυχημένο. Αν μπορούσα να κρυφοκοιτάξω μέσα από ένα παραθυράκι του χωροχρόνου στη διάσταση εκείνη, θα έβλεπα ποια στοιχεία το έκαναν κερδοφόρο και θα τα αντέγραφα.
Ένας τρόπος θα ήταν ανάμεσα στις παραγράφους να καταχωρώ διαφημίσεις. Κάθε δεύτερη λέξη να περιείχε υπερσύνδεσμο προς κάποια ιστοσελίδα. Θα οργάνωνα εκδηλώσεις με μόνο σκοπό τη προώθηση του βλογίου. Θα έκανα διαγωνισμούς με δώρα των μελλόντων χορηγών μου. Θα έστελνα γραπτά μηνύματα σε ανυποψίαστους συνδρομητές τηλεφωνίας.
Με τα πρώτα έσοδα θα αγόραζα τις υπηρεσίες εταιρείας προώθησης για να μεταφράσω το βλόγιο σε περισσότερες γλώσσες και να το φέρω στο ψηφιακό κατώφλι ακόμη περισσότερων ομάδων στόχων. Τα νέα είδη κοινού που θα εισέρρεαν παροδικά θα κρατούσαν φρέσκια τη σύσταση του αναγνωστικού κοινού και ζωντανό το ενδιαφέρον για περισσότερες αναρτήσεις.
Όσο θα γιγαντωνόταν η προσπάθεια τόσο θα προσελάμβανα συγγραφείς που έπειτα από καθοδήγηση και εκμάθηση θα συνέχιζαν τις αναρτήσεις διατηρώντας αναλλοίωτο το συγγραφικό μου ύφος, δίδοντάς μου την ευκαιρία να ανοιχτώ σε άλλους τομείς δραστηριότητας. Οι πρώτες φήμες για την εγκατάλειψη του βλογίου από πλευράς μου και η ανάθεση του δυσβάστακτου φορτίου σε μισθωτούς θα αντιμετωπίζονταν με πανστρατιά δικηγόρων που θα κατέπνιγαν τις αρνητικές προδιαθέσεις όπως οι εποχικοί πυροσβέστες σβήνουν καλοκαιρινές πυρκαγιές, όπως οι οθωμανοί έπνιγαν τις επαναστάσεις των γκιαούρηδων.
Αναντίρρητα, η διατήρηση του φαίνεσθαι είναι ζωτική σαν την πρώτη ανάσα του πρωινού. Όταν το πρώτο φως αντανακλάται από την ύλη καθιστώντας την ορατή στα μάτια μας σαν τον δευκαλίωνα που πρωταντίκρισε τη γειτονιά του μετά την υπερχείλιση του χειμάρρου πάνω στον οποίο έκτισαν οικονομικοί μετανάστες την αυθαίρετη οικία του. Σαν κι εμένα που ξαναδιαβάζω αυτό το κείμενο, προϊόν μιας αργοπορημένης πρωταπριλιάς.
Ένας τρόπος θα ήταν ανάμεσα στις παραγράφους να καταχωρώ διαφημίσεις. Κάθε δεύτερη λέξη να περιείχε υπερσύνδεσμο προς κάποια ιστοσελίδα. Θα οργάνωνα εκδηλώσεις με μόνο σκοπό τη προώθηση του βλογίου. Θα έκανα διαγωνισμούς με δώρα των μελλόντων χορηγών μου. Θα έστελνα γραπτά μηνύματα σε ανυποψίαστους συνδρομητές τηλεφωνίας.
Με τα πρώτα έσοδα θα αγόραζα τις υπηρεσίες εταιρείας προώθησης για να μεταφράσω το βλόγιο σε περισσότερες γλώσσες και να το φέρω στο ψηφιακό κατώφλι ακόμη περισσότερων ομάδων στόχων. Τα νέα είδη κοινού που θα εισέρρεαν παροδικά θα κρατούσαν φρέσκια τη σύσταση του αναγνωστικού κοινού και ζωντανό το ενδιαφέρον για περισσότερες αναρτήσεις.
Όσο θα γιγαντωνόταν η προσπάθεια τόσο θα προσελάμβανα συγγραφείς που έπειτα από καθοδήγηση και εκμάθηση θα συνέχιζαν τις αναρτήσεις διατηρώντας αναλλοίωτο το συγγραφικό μου ύφος, δίδοντάς μου την ευκαιρία να ανοιχτώ σε άλλους τομείς δραστηριότητας. Οι πρώτες φήμες για την εγκατάλειψη του βλογίου από πλευράς μου και η ανάθεση του δυσβάστακτου φορτίου σε μισθωτούς θα αντιμετωπίζονταν με πανστρατιά δικηγόρων που θα κατέπνιγαν τις αρνητικές προδιαθέσεις όπως οι εποχικοί πυροσβέστες σβήνουν καλοκαιρινές πυρκαγιές, όπως οι οθωμανοί έπνιγαν τις επαναστάσεις των γκιαούρηδων.
Αναντίρρητα, η διατήρηση του φαίνεσθαι είναι ζωτική σαν την πρώτη ανάσα του πρωινού. Όταν το πρώτο φως αντανακλάται από την ύλη καθιστώντας την ορατή στα μάτια μας σαν τον δευκαλίωνα που πρωταντίκρισε τη γειτονιά του μετά την υπερχείλιση του χειμάρρου πάνω στον οποίο έκτισαν οικονομικοί μετανάστες την αυθαίρετη οικία του. Σαν κι εμένα που ξαναδιαβάζω αυτό το κείμενο, προϊόν μιας αργοπορημένης πρωταπριλιάς.
