θα ξυπνήσω περιμένοντας να φύγει ο χειμώνας σε τριάντα μέρες. Και σε τριάντα μέρες δεν θα έχει φύγει ο χειμώνας. Το κρύο θα συνεχίσει να απλώνεται πάνω από τα κοιμισμένα φυτά σαν κουβέρτα και οι άνεμοι να τραγουδούν τον βίαιο και όχι τον χαρούμενο σκοπό τους.
Ποιος ο σκοπός του ημερολογίου τότε, ποια η χρήση του. Ένα κοινά αποδεκτό ψέμα, μια σύμβαση που κάνουμε για να έχουμε κάποιες στοιχειώδες έννοιες πάνω στις οποίες στηρίζονται οι πιο περίπλοκες δομές του κόσμου μας.
Η πολεμική μου κατά του κόσμου και του ψεύδους που με τις παραφυάδες του βγαίνει σαν το αγριόχορτο που θρυμματίζει το τσιμέντο στο ταξίδι του προς τον ήλιο. Γιατί ποιο το νόημα του παρόντος blog αν όχι για την ανάδειξη της αλήθειας από τα αναχώματα της βιοπάλης, λερωμένης αλλά χωρίς αυτό να την κάνει λιγότερο πολύτιμη.
Τα πετράδια των βυθών με όλα τα περίεργα χρώματα που ελευθερώνουν είναι πέτρες μπροστά της.
Οι σοφοί και οι σπουδαίοι είναι άδεια φερέφωνα δίχως την ενέργειά της.
Ποιος ο σκοπός του blog αν όχι για να γεμίζει το χρόνο μου και να πολεμά την ανία. Την αποστολή του την ολοκλήρωσε αλλά γιατί να σταματήσω. Τί άλλο να κάνω μια φορά το μήνα που θα γεμίζει πιο ευχάριστα το χρόνο μου σε αυτή τη ζωή.
Δεν βρίσκω κάτι και συνεχίζω τις προσπάθειες να ξεπεράσω το νέφος με φως που δεν αντανακλούν τα μάτια μου αλλά με φως που εκπέμπουν αυτά. Μια δέσμη φωτονίων που σχηματίζεται στο κεφάλι και ενισχύεται στα μάτια για να ταξιδέψει μακριά φέροντας το μήνυμα που αποθήκευσα. Που δανείστηκα από τους προηγούμενους. Που αν μεταδοθεί, αν διαδοθεί σωστά δεν θα χρειαστεί να υπάρξουν επόμενοι που θα με θεωρούν κι εμένα προηγούμενο.
Το πριν και το μετά, αυτά τα παράγωγα της ψευδαίσθησης του χρόνου. Και το ημερολόγιο, η γραπτή του αποτύπωση. Τίποτα από αυτά δεν χρησιμεύει στον ακριβή προσδιορισμό του χρόνου φυσικά ή των φάσεων της φύσης, ονομαζόμενων καί εποχών.
Οι αλληλουχίες μονών και ζυγών αριθμών δεν φέρνουν ζέστη. Οι επιπτώσεις της βροχής δεν εξαρτώνται από τη πρόγνωση. Και ο Φεβρουάριος δεν θα διώξει το χειμώνα, αυτός φεύγει όταν έρχεται η ζέστη. Η ύπαρξη του ενός απαιτεί την απουσία του άλλου. Δεν έχει να κάνει με καταστάσεις αλλά απώλεια καταστάσεων που καταλήγει σε νέες και παλιές καταστάσεις.
Ποιος ο σκοπός του ημερολογίου τότε, ποια η χρήση του. Ένα κοινά αποδεκτό ψέμα, μια σύμβαση που κάνουμε για να έχουμε κάποιες στοιχειώδες έννοιες πάνω στις οποίες στηρίζονται οι πιο περίπλοκες δομές του κόσμου μας.
Η πολεμική μου κατά του κόσμου και του ψεύδους που με τις παραφυάδες του βγαίνει σαν το αγριόχορτο που θρυμματίζει το τσιμέντο στο ταξίδι του προς τον ήλιο. Γιατί ποιο το νόημα του παρόντος blog αν όχι για την ανάδειξη της αλήθειας από τα αναχώματα της βιοπάλης, λερωμένης αλλά χωρίς αυτό να την κάνει λιγότερο πολύτιμη.
Τα πετράδια των βυθών με όλα τα περίεργα χρώματα που ελευθερώνουν είναι πέτρες μπροστά της.
Οι σοφοί και οι σπουδαίοι είναι άδεια φερέφωνα δίχως την ενέργειά της.
Ποιος ο σκοπός του blog αν όχι για να γεμίζει το χρόνο μου και να πολεμά την ανία. Την αποστολή του την ολοκλήρωσε αλλά γιατί να σταματήσω. Τί άλλο να κάνω μια φορά το μήνα που θα γεμίζει πιο ευχάριστα το χρόνο μου σε αυτή τη ζωή.
Δεν βρίσκω κάτι και συνεχίζω τις προσπάθειες να ξεπεράσω το νέφος με φως που δεν αντανακλούν τα μάτια μου αλλά με φως που εκπέμπουν αυτά. Μια δέσμη φωτονίων που σχηματίζεται στο κεφάλι και ενισχύεται στα μάτια για να ταξιδέψει μακριά φέροντας το μήνυμα που αποθήκευσα. Που δανείστηκα από τους προηγούμενους. Που αν μεταδοθεί, αν διαδοθεί σωστά δεν θα χρειαστεί να υπάρξουν επόμενοι που θα με θεωρούν κι εμένα προηγούμενο.
Το πριν και το μετά, αυτά τα παράγωγα της ψευδαίσθησης του χρόνου. Και το ημερολόγιο, η γραπτή του αποτύπωση. Τίποτα από αυτά δεν χρησιμεύει στον ακριβή προσδιορισμό του χρόνου φυσικά ή των φάσεων της φύσης, ονομαζόμενων καί εποχών.
Οι αλληλουχίες μονών και ζυγών αριθμών δεν φέρνουν ζέστη. Οι επιπτώσεις της βροχής δεν εξαρτώνται από τη πρόγνωση. Και ο Φεβρουάριος δεν θα διώξει το χειμώνα, αυτός φεύγει όταν έρχεται η ζέστη. Η ύπαρξη του ενός απαιτεί την απουσία του άλλου. Δεν έχει να κάνει με καταστάσεις αλλά απώλεια καταστάσεων που καταλήγει σε νέες και παλιές καταστάσεις.
