Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Αλλαγή ιδιοκτησίας

Σε λευκό φόντο είχε προγραμματιστεί η συνάντηση των ενδιαφερόμενων παρατάξεων.
Η δυσκολία ανέρευσης κατάλληλου χώρου την οδήγησε σε συνεχείς αναβολές.

Τελικά ένα λευκό δωμάτιο ή ένα δωμάτιο με λευκούς τοίχους ακριβέστερα έμελλε να αποτελέσει το χώρο της συνδιαλλαγής.

Ο εκπρόσωπος της παράταξης που διατηρούσε μέχρι τότε την ιδιοκτησία είχε καταφθάσει νωρίτερα στο χώρο ίσως σχεδιάζοντας τη στρατηγική του ή προσπαθώντας να χαράξει όσο καλύτερα μπορούσε στη μνήμη του τις εντολές που του είχαν μεταβιβαστεί.

Το νευρικό χτύπημα του ποδιού ακολουθούσε τις ματιές στην ώρα. "Μα πού στο καλό ήταν;"

Δευτερόλεπτα μετά την συμφωνημένη ώρα, έφτασαν. Σύμφωνα με τους ίδιους είχαν έρθει εγκαίρως και το ρολόι ήταν που βιαζόταν.

Η έναρξη της συνάντησης παρέλειψε ακόμα και τους τυπικούς χαιρετισμούς.

-Ας μπούμε στο θέμα μας, ήρθαμε να πάρουμε τα ηνία.
-Κι εμένα με ρωτήσατε αν θέλω; Τόσο καιρό στα χέρια μας ήταν.
-Τα είπαμε αυτά, σας επιτρέπουμε να αποχωρήσετε ειρηνικά και δεν ενεργοποιούμε τη δύναμη για να πάρουμε αυτό που δικαιούμαστε.
-Ξέρετε κάποτε θα έρθετε στη θέση μου και Αυτός θα έρθει στη δική σας.
-Αστείο ενδεχόμενο, δεν βρίσκεται στους υπολογισμούς μας.
-"Νομίζετε πως...", έκανε να πει και δάγκωσε τη γλώσσα του. Όχι για να λογοκρίνει τον εαυτό του, πραγματικά τη δάγκωσε από τη βιασύνη του.
"Νομίζετε πως", και ξέχασε τί ήθελε να πει.

-"Το κλειδί", του ζήτησαν επιτακτικά.
Έβγαλε την αλυσίδα που φορούσε στο λαιμό και την έδωσε. Πάνω της κρεμόταν ένας κρύσταλλος.
"Αυτό είναι, τώρα σας ανήκει. Ελπίζω να ξέρετε τί κάνετε".
-Η γνώση μας είναι απόλυτη, επιθυμούμε μόνο το καλό.
Χαίρεται.