Ο ουράνιος θόλος

είχε κοκκινίσει και μεγάλο θανατικό έπεσε στα σιτηρά. Ο κόσμος έτρωγε και πέθαινε. Σαράντα κύκλους περίμεναν οι σοφοί για να ανακηρύξουν την αποικία αποτυχημένη και να ξεκινήσουν το ντροπιαστικό ταξίδι της επιστροφής με τα λιγοστά παιδιά που τους είχαν απομείνει.

Ώσπου μαζεύτηκαν σαράντα γενναίοι από τα γύρω χωριά και υποσχέθηκαν στους σοφούς ότι θα έβρισκαν τη λύση του προβλήματος στους τέσσερις περιφερόμενους πυλώνες, που άλλαζαν τον καιρό ανάλογα με τις ανάγκες της αποικίας.

Χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες και κίνησαν για τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ελπίζοντας να μην επιστρέψουν το ίδιο ντροπιασμένοι με τους σοφούς που θα συναντούσαν τους ηγέτες σε λίγο.
Η καταπράσινη πλατφόρμα δεν μαρτυρούσε επικείμενο κίνδυνο και θανατικό, ήταν άλλη μια λαμπρή μέρα στο διάστημα το οποίο αγωνιζόταν να επανακτήσει το κενό του αποβάλλοντας τους σάρκινους εισβολείς.

Η πρώτη ομάδα είχε την τύχη να βρει έναν από τους στύλους νωρίς, πριν αρχίσουν να υστερούν από την πείνα και τη δίψα.
Ένα τεράστιο κυλινδρικό κατασκεύασμα με σκούρα όψη και ανάγλυφα σύμβολα που δεν καταλάβαιναν, αφού είχαν προέλθει από τους μυστικιστές.
Στη βάση του, ένας μικρός και τεχνητός ανεμοστρόβιλος τον βοηθούσε να κινείται όπου χρειάζεται επιλέγοντας μία από τις προκαθορισμένες τροχιές.
Τα πρώτα χρόνια, πολλά χωριά καταστράφηκαν από ανεξέλεγκτους κίονες που στο βωμό της γονιμότητας του εδάφους, κατέστρεφαν αυτούς που έπρεπε να υπηρετήσει.

Η έλλειψη εξοπλισμού και ψηλών στην ομάδα, δεν τους επέτρεψε να φτάσουν ούτε στο χαμηλότερο σημείο του στύλου που σιγά σιγά απομακρυνόταν και αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω.
Στο γυρισμό συνάντησαν τη δεύτερη ομάδα που τους ενημέρωσε για την αποτυχία της στο σκαρφάλωμα του δεύτερου στύλου, παρ' όλα τα κρεμάμενα αναρριχητικά φυτά που είχαν τυλιχτεί γύρω του και κρέμονταν σαν κρόσσια δίπλα στον ανεμοστρόβιλο. Τους έλειπαν οι αναρριχητές της τρίτης ομάδας, των οποίων τα πτώματα συνάντησαν και συνέλεξαν στη συνέχεια, καθώς επέστρεφαν έχοντας συγχωνευτεί σε μία ομάδα για να μην δαπανούν ενέργεια.

Εκείνοι, προσπάθησαν να σκαρφαλώσουν στον λείο, ηλεκτροφόρο πύργο που ήταν υπεύθυνος για τις βροχές όμως τους έλειπαν τα γάντια της δεύτερης ομάδας.
Γυρνώντας στους σοφούς και διηγούμενοι την ιστορία τους, έμαθαν πως υπήρχε μόνο ένας στύλος, διαφορετικές όψεις του οποίου είχαν δει όλοι τους, αδυνατώντας να συλλάβουν το σύνολο της κατασκευής ως κάτι ενιαίο.

Μονάχα η τέταρτη ομάδα που απορροφήθηκε από τον ανεμοστρόβιλο, καταφέρνοντας να μην πνιγεί χάρη στην αναερόβια αναπνοή των μελών της και να μην παρασυρθεί από τις φυγόκεντρες δυνάμεις χάρη στα ενισχυμένα φτερά της, κατάφερε να εισέλθει και ίσως να ανέλθει στη κορυφή του στύλου, εκεί όπου οι ουράνιοι σχεδίαζαν τα μελλούμενα και θα τους έλεγαν ότι η αποικία κρίθηκε αποτυχημένη και είχε έρθει ο καιρός να την ανακυκλώσουν.